Wat zet je op een kerstkaart voor mensen in rouw?

Wat zet je op een kerstkaart voor mensen in rouw?

Wat zet je op een kerstkaart voor iemand in rouw?

Fijne kerst of vrolijk kerstfeest zet je niet op een kaart naar iemand die een dierbare is verloren. Maar wat zet je er nou wel op? Het is begrijpelijk dat je het lastig vindt om de juiste woorden te vinden die op de kaart komen te staan. Wel is het belangrijk dat je een kaartje stuurt, om te laten weten dat je aan die persoon denkt.

Je wilt iemand niet nog meer verdriet doen, echter kun je wel het verdriet benoemen.

Hiermee laat je zien dat je aan diegene denkt en het verdriet niet in een doofpot stopt. Een aantal voorbeelden van wat je op de kaart kunt zetten zijn:

  • Ik wens je ondanks het verdriet een fijne kerst toe.
  • Ik stuur je licht om te laten weten dat ik aan je denk.
  • Deze dagen zullen dubbel en zwaar voelen zonder …, weet dat ik aan je denk.

Veel mensen vinden het moeilijk om de naam te noemen van de persoon die is overleden. Juist voor de nabestaande kan het prettig zijn om de naam te lezen. Als je de cursus ‘Ik lust je rouw’ hebt gevolgd weet je daar alles van.

Lukt het je niet om een tekst te schrijven? Dan kun je ook kiezen voor een gedichtje of een toepasselijke quote die je hebt gevonden. Daarnaast mogen ook de clichés erin worden gebruikt als ‘ik denk aan je’. Hiermee geef je toch een blijk van medeleven.

Voor de nabestaande is het prettig om te merken dat de dierbare werd geliefd. Daarnaast is het fijn om herinneringen te lezen die andere hebben, bijvoorbeeld aan de hand van een anekdote of een grappige gebeurtenis. Wat je ook op de kaart kunt zetten is een gebaar, bijvoorbeeld een uitnodiging. Je kunt vragen of ze bij het kerstdiner willen zijn of een andere viering in deze – voor hen – donkere dagen.


Als het gaat om de vormgeving van de kaart voelt het misschien ongepast om vrolijke kerstmannen en rendieren op de kaart te hebben staan. Kies dan voor een neutrale kaart. Er bestaan speciale kerst-troostkaarten die je ook kunt sturen. Weet je dat de persoon vrolijk wordt van een hysterische kerstkaart met veel glitter en kerstlichtjes? Dan kun je daar uiteraard ook gewoon voor kiezen. De kaart is dus iets persoonlijks, evenals de tekst in het kaartje. Wat je ook schrijft, doe het vanuit je hart.

Rouw om huisdieren

Rouw om huisdieren

In mijn jeugd heb ik altijd dieren om me heen gehad. Van m’n opa kregen m’n zus en ik een konijn en jaren later haalden we onze hond Asta op. Zij kwam als puppy en werd al snel een volwaardig gezinslid.

Toen ik het huis uit ging miste ik dieren om me heen. Een hond paste niet bij mijn kleine appartement en m’n drukke studentenleven en daarom koos ik voor een konijn. Zo kwam Bobbie in m’n leven, een grote grijze Franse Hangoor. Al snel was hij zindelijk en huppelde door het hele huis achter mij aan, kwam naast me op de bank zitten en liet zich welwillend knuffelen door m’n vriendinnen. Bobbie hoorde al snel bij mijn leven.

Ondertussen ronde ik mijn studies af en begon aan het werkende leven. Bobbie maakte het allemaal mee.

Toen ik op een dag thuis kwam uit m’n werk lag Bobbie dood in de woonkamer. Ik was ontroostbaar. Het voelde oprecht alsof ik nooit meer de oude zou worden. Drie jaar lang was hij er gewoon en nu ineens niet meer.

De volgende dag moest ik weer naar m’n werk en ik was zo verdrietig. Ik werkte in een bedrijf waar weinig ruimte was voor persoonlijke verhalen en emoties, ik durfde niet te zeggen dat ik me verdrietig voelde omdat mijn konijn overleden was. Mijn konijn! Hallo ik was toch geen zes jaar meer? Wat zouden ze wel niet van me denken?

Wat een ander zag als ‘een konijn’ was voor mij m’n huisgenootje, m’n maatje. Dierenliefde snappen de meeste mensen wel, maar rouw om een dier? Daar kunnen weinig mensen zich wat bij voorstellen. Door schaamte wordt vervolgens de rouw en pijn ontkent wat het verdriet alleen nog maar groter maakt.

Toen ik vorig jaar de Grief.Academy startte wist ik één ding zeker; ook de rouw om huisdieren mag er zijn. Daarom wil ik je graag met trots vertellen dat we achter de schermen, met het hele team, maanden lang hard gewerkt hebben aan de nieuwe cursus ‘Rouw om huisdieren’.

Deze cursus is speciaal voor iedereen met een groot hart voor dieren. En ook zeker voor mensen die zich de pijn van dit verlies minder goed voor kunnen stellen. In Nederland heeft ongeveer 60% van de mensen een huisdier, bijna alle eigenaren zullen meemaken dat hun dier komt te overlijden. Alleen door het delen van kennis en ervaringen kunnen we nog meer verbinden met elkaar ❤️ ook in moeilijkere tijden.

In de cursus wordt ook aandacht besteed aan kinderen. Voor kinderen zijn huisdieren heel belangrijk. Uit onderzoek is gebleken dat ruim 80% van de kinderen die een huisdier hebben hun problemen en gevoelens deelt met het dier. Wanneer er een huisdier komt te overlijden heeft dat grote impact op een kind.

Met liefde,
Annemiek

Vier het leven recepten

Vier het leven recepten

Als ik bij mijn ouders eet dan weet ik één ding zeker; ze staan zo kort mogelijk in de keuken en zitten zo lang mogelijk aan tafel. Zo was het vroeger al bij ons thuis. Een pan bami, pasta of aardappels met groenten eten we er geregeld. “Dat heb ik zo klaar”, zegt m’n moeder dan. Na tien minuten zitten we vervolgens aan tafel uitgebreid te kletsen. Het eten is bijzaak.

Toen ik zes jaar geleden mijn man leerde kennen kreeg ik er een Turkse schoonfamilie bij cadeau. Mijn schoonmoeder staat het liefst de hele dag in de keuken om pannen en schalen vol eten te bereiden. Ik heb nog nooit zulke volle tafels gezien en zoveel heerlijke geuren tegelijk geroken. Na uren werk in de keuken wordt de tafel gedekt en in tien minuten alles opgegeten. Het kletsen is bijzaak.

Mijn man Atay en ik hebben na verloop van tijd een eigen eetcultuur gecreëerd. Als ik kook gebruik ik graag pure ingrediënten en het liefst zo min mogelijk verschillende soorten. Soepen zijn mijn specialiteit. Ovengerechten maak ik ook graag, dan kunnen we vast aan tafel kletsen
terwijl de oven de rest doet. Mijn man staat graag wat langer in de keuken en mengt alle kruiden, specerijen, groenten en laat het dan nog lekker lang pruttelen. Zijn gerechten zijn een enorme smaakbeleving. Vooral de indiase stoofpotten zijn subliem.

Sinds 3,5 jaar eten mijn man en ik vegetarisch en zoveel mogelijk plantaardig. Wij waarderen het leven enorm en er hoeft voor ons geen leven ontnomen te worden. Wij willen juist levens verrijken. Ieder leven telt. Ieder leven is een wonder. Ook dat van een koe, varken of kip. Daarnaast is de energie van een bang machteloos dier niet de energie die wij in ons lichaam willen hebben. Een bewuste keuze.

Dit voer ik ook door in de Grief.Academy. Tijdens het onderhandelen met theaters voor het OnLive Theater in december 2020 was de eerste voorwaarde; alle catering vegetarisch en zoveel mogelijk plantaardig. Ik ga niet een avond stil staan bij verlies en ondertussen andere levens ontnemen om dit mogelijk te kunnen maken. Dat voelt voor mij niet zuiver.

Ik heb een e-book voor je gemaakt met mijn favoriete gerechten. Ze zijn smaakvol én makkelijk. Ook heel fijn als je rouw ervaart en snel een voedzame maaltijd wil bereiden. De recepten zijn een combinatie van de snelheid van m’n moeder en de pure ingrediënten van m’n schoonmoeder. Allemaal zijn ze met respect voor het leven, zonder dieren. Het leven is om te vieren, niet om op te eten. De gerechten hebben vaak maar vier ingrediënten, dat maakt ze makkelijk en puur.

Eet smakelijk of zoals m’n schoonmoeder zegt; Yarasın.

Met liefde,
Annemiek

Overvallen door verdriet bij de koffietent

Overvallen door verdriet bij de koffietent

Annemiek is begin 2020 haar dochter verloren halverwege de zwangerschap. Als rouwkundige zit ze nu zelf middenin de rouw.

Zelfzorg is belangrijk bij rouw. Dat weet ik en raad ik anderen ook altijd aan. Ik besluit even lekker te gaan wandelen. Zo fijn die frisse lucht, ik stap lekker door en adem nog eens goed in. Ik loop langs m’n favoriete koffietent. Goed idee. Ik loop naar binnen en ga in de rij staan.

Ineens, vanuit het niets word ik overvallen door verdriet. Ik voel dat ik moet huilen. Dat heb ik vaker, alsof de emmer vol is. Er is dan geen ontkomen aan en omkieperen is de enige mogelijkheid. Als ik thuis ben is dat geen probleem. Heerlijk juist. Lucht ook op. Bij vrienden en familie is dat al iets minder fijn. Maar in het openbaar… dat vind ik wel een ding.

Zoals nu. Ik voel de tranen branden maar ik ben zo aan de beurt om te bestellen. In gedachten oefen ik ‘een cappuccino met kokosmelk’, zou ik dat nog redden voordat ik de tranen niet meer kan bedwingen? Of zal ik voor de zekerheid ‘thee’ bestellen. Ik heb zin in koffie.

“Zegt u het maar.” Ik adem diep in en zeg zo snel als ik kan: “Een-cappuccino-met-kokosmelk.” Zo dat ging goed. Ze heeft het verstaan en ik ben niet in huilen uitgebarsten.

Ze geeft m’n koffie aan en wenst me een fijn weekend. Ik knik en loop naar buiten terwijl de tranen over m’n wangen biggelen.

Twee tieners kijken me verwonderd aan. Een dame kijkt snel weg. Ik voel de tranen over m’n gezicht glijden. De mascara zal ook wel op standje pandabeer staan. Het kan me niets meer schelen.

Ik loop terug naar huis. Met een warme cappuccino in m’n hand. En een lege buik. Ik mis haar.

Annemiek Dogan

 

Een jaar na het verlies van Vlinder

Een jaar na het verlies van Vlinder

Deze maand is het een jaar geleden ik zwanger was en het volledig mis bleek te zijn. Het kleine meisje in m’n buik had geen overlevingskans. Onze wereld stond ineens stil. Na 5 maanden zwangerschap kwam dit nieuws als donderslag bij heldere hemel.

Ik zal nooit meer dezelfde persoon zijn als daarvoor. Het heeft me veranderd. En dat is oké.

➡️ Een jaar later merk ik deze verschillen:
💛 Verwondering voor het leven. Het leven is een wonder, iedere seconde is een geschenk. Natuurlijk wist ik dat al wel, nu leef ik het ook;

💛 Dankbaarheid. Dankbaar dat Jana zo’n fijn en gezond meisje is. Ik kies ervoor om zoveel mogelijk met haar te zijn. Uren samen in bad, kilometers wandelen en zingen, knutselen, samen bij familie en vrienden logeren. Ik geniet letterlijk van iedere luier die ik verschoon. Dankbaar dat mijn man Atay en ik gezond zijn en zoveel liefde kunnen geven en ontvangen;

💛 Mijn leven is aan mij. Iedere minuut heb ik zelf de keuze hoe ik die leef en ervaar. Nu is oneindig veel als ik daar leef, daar ben. ‘Druk’ zal ik m’n leven niet meer noemen. Het is aan mij waar ik m’n tijd aan besteed, dat doe ik bewust en met volle aandacht. Van douchen tot autorijden, van praten tot luisteren.

💛 Hallo gevoel. Het afgelopen jaar heb ik m’n gevoel omarmt en steeds meer toegelaten. Prachtige ontdekking. Wanneer ik eerder behoefte voelde om ‘uit te checken’ deed ik dat met drank, eten of gesprekken over niets. Dat ervaarde ik als ontspannen. Heerlijk alle gevoelens verbloemen. Nu kan ik goed inchecken en luisteren naar mezelf. Zonder oordeel. De relatie met mezelf is hierdoor enorm verbeterd.

💛 Vertrouwen in mezelf en het leven is hoog. Hoger dan in m’n leven voor Vlinder. Ik heb dit mooi geflikt denk ik weleens. Bevallen zonder pijnbestrijding en zonder nieuw leven als beloning. Ik deed het, net als zoveel andere vrouwen. Kom maar op met het leven, ik red me wel!

Wat heb jij geleerd van jouw verlies?